When she's in the room

Tijdens de vakantie las ik een boek dat een collega had aangeraden voor Internationale Vrouwendag: When She’s in the Room, van Edwina Dunn. Ik bestelde het, zette het in onze bedrijfsbib en… was de eerste die het las. Ik wou gewoon zeker zijn dat het zijn plekje waard is 😉.

Om eerlijk te zijn: ik was er niet meteen door gepakt. Misschien omdat ik me niet echt bewust bezighoud met het vrouw-zijn in de werkcontext, ook al werk ik in een overwegend mannelijke sector—namelijk automotive. Maar ik heb me nooit benadeeld gevoeld door dit vrouw-zijn. Ik ben best tevreden met hoe mijn carrière tot nu toe verlopen is.

Maar dit boek gaat niet over de vrouw in een ietwat van slachtofferrol. Het is eerder een datagedreven kijk op hoe vrouwen door het leven gaan—professioneel én persoonlijk—en hoe dat verandert in verschillende fases. En hoewel ik het niet had verwacht na die eerste pagina’s, is daar toch een en ander blijven hangen.

En is dat niet exact wat een goed boek hoort te doen?!

Het bracht zelfs een gesprek op gang met mijn man en dochters, op een warme zomeravond in Italië.  We hadden het erover hoe relatief recent de Equal Pay Act in de VS eigenlijk is (1963). Wat natuurlijk op zich geen garantie geeft of effectief gelijke verloning, maar toch is het een teken dat verandering relatief recent begonnen is.  Ik checkte ook even hoe dat in België zat. De wet op gelijke verloning tussen mannen en vrouwen dateert van 1975. In Europa ligt het principe al vast sinds 1957, via het Verdrag van Rome (artikel 119).

Maar we hadden het er ook over hoe zwangerschap en kinderen krijgen nog steeds een impact heeft op de carrière van vrouwen. Mijn man merkte op dat als een man ouderschapsverlof neemt of deeltijds gaat werken, zijn carrière al helemaal vertraagt.  Wat eigenlijk het punt net bevestigt: het is ‘normaal’ dat vrouwen kansen missen als ze deeltijds gaan werken. Bij mannen wordt dat dan ineens als onrechtvaardig gezien…

Zelf heb ik nooit deeltijds gewerkt om voor de kinderen te zorgen—en mijn man ook niet. We hadden het geluk dat we af en toe konden rekenen op de grootouders, maar meestal hebben we het gewoon zelf geregeld. De kinderen maakten lange dagen op school en in de opvang. Was dat ideaal? Misschien niet. Maar hadden ze een slechte jeugd? Absoluut niet.

Toch voelde ik me vaak een uitzondering als fulltime werkende mama.  En dit boek bevestigt nog eens dat ik helemaal niet alleen ben. Dat er genoeg andere vrouwen zijn die met veel liefde moeder zijn én tegelijk vol voor hun job en carrière gaan.

Dus wat triggerde dit boek nu bij mij?

Dat veel dingen die vandaag evident lijken, eigenlijk nog maar recent verworven zijn. In België kregen vrouwen pas stemrecht in 1948. Vrouwen werden pas vanaf begin 20ste eeuw toegelaten tot de universiteit.

En – volgens het boek  - dat vrouwen anders staan in hun leiderschap dan mannen. Volgens cijfers hanteren vrouwelijke CEO’s vaker een positievere communicatiestijl. Ze leggen meer nadruk op diversiteit, tonen empathie, en zetten in op waarden zoals integriteit, kwetsbaarheid en aanpassingsvermogen. Ik kan niet zeggen of dat altijd klopt, maar ‘it makes sense’.

Een paar dingen dus die ik eruit haal en meeneem :

• Bewust bezig zijn. Ik besef dat ik best wat actiever mag zijn in het ondersteunen van vrouwen in business. Door mijn stem te gebruiken, door te schrijven, door gewoon te delen wat ik zie en ervaar.

• Mindset is alles.  Niet in de zin van altijd happy te zijn, maar wel geloven in jezelf. “I am complete.”  Een sterke basis om van daaruit verder te bouwen.

• Mezelf kennen en m’n sterktes erkennen.  Nog werk in uitvoering 😉, maar wel eentje waar dit boek me weer even op wees.

• Bescheidenheid versus zichtbaarheid. Veel vrouwen—en ik ook—zijn eerder bescheiden. We maken niet te veel lawaai over wat we doen. We doen het gewoon. Maar als leider moet je ook zichtbaar zijn. Niet om te stoefen, maar om impact te kunnen maken. Want als niemand ziet wat je bijdraagt, is het moeilijker om echt iets in beweging te zetten.

• The entitlement gap. Er zit nog steeds (soms subtiel, soms heel zichtbaar) een vooroordeel tegenover vrouwen die terugkeren uit moederschapsverlof. Alsof onze ambities plots anders zijn. En eigenlijk... soms denken we dat zelf ook een beetje te veel. Alsof we die promotie niet meer ‘verdienen’.  Tijd om dat anders te doen.

• De mental load is er. Zelfs als taken thuis eerlijk verdeeld zijn, is het vaak de vrouw die het overzicht houdt. Wie jarig is, wanneer de tandartsafspraak is, welk schoolplanning ... Die ‘mental load’ neemt wat plaats in je hoofd.

• Perfectionisme. We willen vaak alles doen. En dan ook nog eens perfect. Maar uiteindelijk onthoudt niemand alle kleine to-do’s. Mensen herinneren zich het grotere geheel. De impact. De resultaten. Eentje die ik ga onthouden.

• Andere vrouwen inspireren—en je laten inspireren.  k zag onlangs Oprah Winfrey live op het SuperNova innovation event. Ik kende haar al als sterke interviewer. Maar toen hoorde ik hoor haar levensverhaal, wat er een is van opgroeien in bijna armoede.  Mijn respect voor deze straffe madam is er alleen maar door gestegen.  Maar ik hoef niet ver te zoeken voor inspiratie: Een collega die de perfecte sparringpartner is bij coaching-vragen ; Een vriendin die moeiteloos connecties legt met iedereen ; Een collega die me helpt anders denken én handelen, voor een duurzamere wereld ; En mijn dochters, die me de spiegel voorhouden wanneer het tijd is om dingen wat meer los te laten.  Inspiratie zit overal—je moet er gewoon open voor staan.

• Meer investeren in ‘energisers’ Voor mij is dat o.a. schrijven. Deze blog begon ik een paar jaar geleden, maar is wat naar de achtergrond toen ik met m’n boek begon. Toch brengt deze blog me iets anders: het is een manier om mijn gedachten te ordenen over wat er rondom mij gebeurt. Dus hier ben ik weer 😉.

Trouwens, interessant eigenlijk is dat ik , in parallel met het lezen van dit boek , ook naar een documentaire over AI en ethiek (met o.a. Bill Gates) keek. En daarin werd duidelijk hoe data, die voor veel zaken zeer stereotiep mannelijk is, vooroordelen in algoritmes creëren...   another layer of awaress.

Dus ja, ik begon dus aan dit boek met het idee dat ik me eigenlijk niet zo bezighoud met het thema vrouwen & leiderschap. En nee, ik hou niet van extreme vormen van feminisme, noch van positieve discriminatie.Wat ik wél geloof, en wat ook in het boek terugkomt: is dat diversiteit werkt. Het is geen ‘wij tegen zij’. We hebben de kracht en kwaliteiten van zowel vrouwen als mannen nodig.

En nee, vrouwen zijn geen éénvormige groep. We komen in alle vormen, kleuren, achtergronden en levensfases. Elk met onze eigenheid en uniek-zijn, veranderd en evoluerend, op ons eigen persoonlijke tempo.

Als afsluitertje. Ik ben trotse mama van twee prachtige dochters. In hun opvoeding heb ik altijd geprobeerd een paar kernwaarden mee te geven: dankbaar zijn voor wat je hebt, respectvol zijn voor mensen én voor de planeet. Maar bovenal: veerkrachtig, zelfstandig en onafhankelijk zijn.  Je eigen problemen oplossen. Je eigen battles vechten. Je eigen zijn. Want echte kracht zit vanbinnen.  Het doet me deugd om te zien welke mooie jonge vrouwen ze aan het worden zijn. En dit boek heeft me nog eens extra doen beseffen hoe belangrijk die waarden zijn. Om vol vertrouwen en met eigenheid door het leven te gaan.

Ik hoop—met al mijn imperfecties—dat ik voor hen een inspiratie ben, al is het maar een beetje. Want zij inspireren mij, elke dag opnieuw, om te blijven groeien.

Ik onthou vooral :

Vrouwen versterken versterkt de wereld (de perfecte ondertitel voor dit boek)

---

Misschien vind je dit wel interessant om te lezen :

• het boek dus : "When she's in the the room." How empowering women empowers the world. By Edwina Dunn. Founder of the Female lead